Na een lange rit over onverharde wegen komen we tegen het eind van de middag aan bij een nomadenfamilie ergens in de Gobi woestijn. We maken kennis met de familie Erdenebayar waar we overnachten. Op het moment dat er een dampende pan grijs orgaanvlees (een delicatesse) voor ons wordt neergezet, bedank ik vriendelijk en verlaat ik de ger.
Buiten zijn broer en zus aan het spelen. Enkhjin heeft een paar weken terug voor haar vijfde verjaardag een nieuwe fiets gekregen. Eentje met zijwieltjes, wat niet heel comfortabel rijdt op de hobbelige ondergrond. Dat vindt ook haar broertje, die een beetje lacherig doet. Enkhjin trekt een pruillip.
“Het meisje is prachtig fotomateriaal, maar ik houd me in en vraag me af wat een meisje van vijf zou willen.”
Ik waag het erop en loop naar Enkhjin en haar fiets. Met één hand in haar rug en het ander onder haar zadel begin ik sneller te lopen. Onmiddellijk heeft ze in de gaten wat mijn bedoeling is en ze trapt met haar korte beentjes driftig mee om haar broer hard voorbij te fietsen. We sjezen en gieren van de lach! Zo ziet girlpower eruit! Nu is het haar broer die een pruillip trekt.
Comments