Hello Goodbye in Achinsk

Ik ben al dagen onderweg met de trein die me brengt van Moskou naar Beijing, de legendarische Transmongolië Expres, wanneer ik aankom in Achinsk.

Na dagen in de trein kom je in een soort slaperige gemoedstoestand terecht. Het is warm in de trein en ik besluit mijn benen te strekken. Omdat de trein langer is dan het perron, kan ik dit strekken wel heel letterlijk nemen als blijkt dat er nog ruim een meter tussen de laatste traptrede en de grond zit. Net als de andere reizigers loop ik een beetje rond.

Wat ik dan zie vertegenwoordigt kraakhelder deze treinreis en ik ben in één klap klaarwakker. Mensen, blij of verdrietig, beginnen aan hun reis of verlaten de trein, aangekomen op hun eindbestemming.

Ze nemen afscheid of ontmoeten elkaar weer na lange tijd.

Het leven draait om verbinding, het is één van onze basisbehoeften als mens.

Verbinding met elkaar, niet met de WIFI…